Συνεχίζω το άρθρο αναφορικά για το πίσω αμορτισέρ της Ohlins. Στις 12 Φεβρουάριου 2011 δοκίμασα την μηχανή στα Μέγαρα με νέο στήσιμο πλέον. Οι πρώτες εντυπώσεις ήταν θετικές, γενικά δούλευε λίγο καλύτερα αλλά….με πολύ προσπάθεια. Οι χρόνοι απείχαν και πάλι αρκετά προς πάνω από τα συνηθισμένα αποτελέσματα που είχα με το αμορτισέρ της Showa.
‘Ήταν ολοφάνερο ότι η γεωμετρία της μοτοσυκλέτας είχε χαλάσει. Ο μόνος τρόπος για να ισορροπήσει και πάλι η μοτοσυκλέτα με το αμορτισέρ της Ohlins ήταν να βρω κάποιον άνθρωπο που αφενός μεν να ξέρει τα Ducati και αφετέρου να έχει δουλέψει με τις Ohlins. Τυχαία πέρναγα από το μαγαζί του Γιάννη Μπούστα και σταμάτησα να πάρω πολύτιμες συμβουλές….. ”για το πώς είναι τόσο εύκολο να χαλάσεις κάτι πειράζοντας μόνο την ανάρτηση…”
Μετά από ώρες συζήτησης καταλήξαμε πως έπρεπε να αντικατασταθεί ο σταθερός σε ύψος βραχίονας μοχλικού με κάποιο ρυθμιζόμενο. Από την στιγμή που το Ohlins ήταν αποδεδειγμένα πιο μακρύ έπρεπε να επανέλθει η γεωμετρία της μοτοσυκλέτας στα αρχικά νούμερα. Ούτε λίγο ούτε πολύ το ύψος είχε χαμηλώσει στην ουρά κατά 2 εκατοστά με αποτέλεσμα το πίσω λάστιχο να τερματίζει πιο γρήγορα, εγώ απ’ την πλευρά μου να ασκώ πολύ πίεση για να κατέβει η μηχανή να στρίψει και στο άνοιγμα του γκαζιού στην έξοδο να έχει μια τάση να “ντριφτάρει”.
Φωτογραφίες με το ρυθμιστή ύψους του μοχλικού τοποθετημένο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου